Constant Lamp

Communicatietraining & Coaching

NLP

Mopperpot

Mopperpot

Mopper Pot.  

‘Taal’ is de transportband van onze emotie. Dus, uit wat wij letterlijk zeggen, zal blijken welke emotie dominant is op dat moment. Positief dan wel negatief. Emotie is grotendeels ook gelijk aan ‘stemming’ en dat is dan weer de basis voor ons gedrag.  Zanikken, zeuren en/of mopperen gaat niet helpen, sterker nog, het is slecht voor de gezondheid.  De tip van de week: Alles waar je wat over te mopperen hebt, over de manager, de medewerker, je collega, de klanten…..schrijf het op en ga aan het einde van de dag (week) eens kijken wat je er aan gedaan hebt respectievelijk wat je er nog aan denkt te gaan doen.  Je notities bewaar je tijdelijk in je ‘mopperpot’.  Het wordt een bron van inspiratie en actie.  

 

 

 

Goede voornemens

Goede voornemens

Blijf kijken… Blijf je kijken zoals je altijd al keek, dan zul je hetzelfde blijven zien. Blijf je luisteren zoals je altijd al luisterde, dan zul je hetzelfde blijven horen. Blijf je doen wat je altijd al deed, dan zul je krijgen wat je altijd al kreeg. Hoe simpel (en belangrijk) kan het dus zijn om al “het andere” eens te onderzoeken?   #goedevoornemens  #communicatietraining  #coaching #persoonlijkeontwikkeling

 

 

 

Droomcondoom

Droomcondoom

Dat had ik al verteld toch, dat ik apnist ben, oftewel Slaapapneupatiënt.  Waarom dat eigenlijk niet gewoon ‘Nietslaap apneupatiënt’ heet, want je doet tenslotte geen oog dicht.  Inmiddels zijn alle maskers langs geweest, sterker nog, zij hebben allemaal mijn neus of bijna gehele gezicht bedekt en onder (lucht) druk gezet, alsof het masker zeggen wil, “Slapen kreng”.

Het lukt nog niet helemaal en ook niet helemaal niet, soms ontsnapt er nog een hectoliter lucht en/of zit het masker gewoon scheef of zijn de banden (om het hoofd, om het spul op z’n plek te houden) nog iets te strak aangespannen. In het laatste geval hebben de plooien in mijn gezicht iets weg van het strand, ná eb. Zo rond de koffie is alles weer strak, nou ja, strak….

En nu is er een nieuw fenomeen, de slurfslurpdruppel. Daar staat helemaal niets van in de catalogus, anders was je er misschien niet eens aan begonnen.

Het masker is aangesloten op een slang, die weer is aangesloten op de luchtpomp, die lucht haalt uit de slaapkamer. Nu het wat kouder wordt, wordt ook de aangezogen lucht wat kouder. In slaap vallen lukt prima, met eindelijk het goed passende masker, de juiste luchtdruk en de juiste hoeveelheid vocht toevoer. Inderdaad, er hangt ook nog een reservoir met water aan de pomp, die een hoeveelheid vocht door de slang transporteert naar het masker. Bedoeld voor ADB (anti droge bek). Dat vocht komt op de bedoelde plek, in de mond dus, als de temperatuur ca. 15 graden is of meer. Bij een lagere temperatuur condenseert het in de slang en er ontstaan vooral druppels bij de overgang van slang naar masker, de z.g. slurfslurpdruppel. Snurken is niet meer aan de orde, dat is opgelost, het is nu omgezet in ‘slurpen’. Van snurken werd ik zelf niet wakker, van ‘slurpen’ wél.

De oplossing:  zet de verwarming op 18 of hoger en ‘voilá’, wég condens.

Briljant, nietwaar, zet de verwarming standaard op 35 graden en je valt nog af ook.  Hoe komen mensen er op. Natuurlijk is er een serieuze oplossing, die mij ook wel weer een beetje richting complot theorieën duwt. Onderdeel van de oplossing is in ieder geval dat je steeds weer andere en meer accessoires aanschaft. In dit geval de ‘DroomCondoom’. Geur en smaakloos, wél verwarmend, waardoor je slurf nooit onder de 15 graden komt…

Die ga ik natuurlijk níet kopen. Die ga ik zélf maken. Mijn eigen, zelfgemaakte droomcondoom, als remedie tegen de slurfslurpdruppel. Dat wordt slurfslurpdruppelloos slapen.

 

 

 

Wat doen wij met haar?

Wat doen wij met haar?

Mannen hebben nu eenmaal baarden en snorren, toch.  Sommige buurvrouwen overigens ook. Wat is dat toch? Ondanks dat de ‘hype’ al wat voorbij is, zie je toch veel mannen met gezichtsbeharing, van pluizig dons tot complete pakken ‘shag’ die er op geplakt lijken.

Het is mannelijk, stoer, associeert met ruwe zeebonken als kapitein Haddock uit Kuifje (die zelf niet meer had dan een truttig kuifje). Ruud Lubbers stond er om bekend dat hij dag en nacht aan het scheren was, zóveel haargroei. Arie Boomsma’s ogen zijn alleen nog maar zichtbaar, de rest is…inderdaad, haar.   Al dan niet BN-er, overal zie je haar.  Het is absoluut contraproductief als gezichtsverwarming in deze tijd van ‘global warming’, dus wat is dan wel de reden van de collectieve scheerstop.

Ik denk het te weten.  Mannen komen steeds meer in contact met hun vrouwelijke kant, meer doen op basis van gevoel, minder de Neanderthaler uithangen. De compensatie daarvoor is gewoon laten zien dat je toch nog die ruwe bolster bij je draagt. Vroeger gaf dat houvast, dus nu wellicht ook nog.   Metromannen zijn uít, het devies lijkt nu ‘Mét haar meer mans’. Helaas is het niet iedere man gegeven, zij zijn nooit de puberale pluis ontgroeid. Wát zij ook doen, het is het nét niet.  Het zijn de Kuifjes die nóóit kapitein Haddock worden.

Ik zit zelf in de categorie puberaal pluis, rossig spul wat je er zo lijkt af te kunnen vegen, al zijn de grijze haren nu talrijker en lijken dikker. Sinds drie dagen volg ik de ontwikkeling op mijn bovenlip, de reacties zijn niet van de lucht, over het algemeen weinig complimenteus. Ik praat er al tegen, “Kom op jongens, nog een paar dagen je best doen, anders gaan jullie er af”. Het uiterlijk, wat wij daar allemaal voor doen, terwijl het gaat om het innerlijk, toch? De ‘buitenkantfixatie’ blijft een ‘dingetje’ in onze ‘beschaving’, vandaar dat het er allemaal over het algemeen zo verzorgd uit ziet, terwijl de binnenkant……

“Hoe gaat het”, “hartstikke goed”…. “hebben jullie intern wel eens communicatie problemen..” (vanuit mijn vak kom je wel eens tot zo’n vraag)…”wij? , nee hoor, gaat allemaal prima”.

Mijn moeder, een zorgzame, redelijk traditioneel onderdanige vrouw, sprak mijn vader ooit aan op het kweken van zijn snor, “Dat ding gaat er af, of jij gaat er uit, want mannen met snorren hebben iets te verbergen”.  Stel je voor dat ze gelijk had? De buitenkant is een reflectie van de binnenkant (dat vond zij althans).

Mijn vrouw zegt er weinig over, al kijkt zij mij aan met dezelfde blik die mijn moeder had. Ik zie kapitein Haddock niet meer, ik zie grote woeste snorren, zoals die van Stalin en zo’n middendingetje van jeweetwel, die duitse meneer.

Het gaat mij niet meer lukken om neutraal naar een soortgenoot met bovenlipbekleding te kijken, sterker nog, bij elke buitenkant vraag ik mij af of dat daadwerkelijk een reflectie is van de binnenkant.

De boterhammetjes zijn gesmeerd, ik ga naar kantoor, eerst nog even naar de badkamer, er ligt vast nog wel ergens een vers mesje.