Allemachtig, als ik dát had geweten!

Allemachtig, als ik dát had geweten!

Je hoort ouderen dat wel eens zeggen, “als ik dát had geweten”, waarop mijn vraag steevast is, “nou en dan, wat had je dan gedaan”?

Er volgt dan meestal een lijst aan beslissingen die niet genomen waren, of wél, alleen dan anders. Beetje flauw natuurlijk, want als je het allemaal van tevoren had geweten, was je gaan liggen voor je viel!

Desalniettemin, stel je eens voor hoe het zou zijn om te wéten dat je gaat vallen. Loop je dan nog steeds door? Hoe handig zou het zijn, als je nog niet tot de ‘ouderen’ behoort, te luisteren naar wat zij te zeggen hebben. Dat zou ellende kunnen voorkomen en plezier kunnen vergroten en wie wil dat nou niet? Je hoeft niet ál die leermomenten te gebruiken, al zijn het er maar een paar, of misschien maar ééntje, dát zou al verrijkend kunnen zijn.

Best een plezierig idee om later in ieder geval te kunnen zeggen; “voor spijt, schuld of schaamte heb ik geen ruimte, vooral omdat ik er álles aan gedaan heb om mijn eigen – wijsheid aan te vullen met de wijsheid van anderen.

https://constantlamp.nl/waarom/