Verknipt

[fusion_text]

Verknipt

Met onze nieuwe vlijmscherpe schaar is het goed knippen. Vooral de rozen met de dikke stelen. Dat doe ik dan ook braaf, al ging het dit keer behoorlijk mis. De schaar schiet uit, terwijl ik net een knipbeweging maak. De knipbeweging , zo’n snelle reflex heb ik nou ook weer niet, gaat door, ook als de steel van de roos verruild is voor mijn vinger. ‘The chainsaw massacre’ was er niets bij, loshangende, lillende lappen vlees en gutsend bloed. En dán pas doet het pijn, ken je dat. Zo’n pijn waar je helemaal misselijk van wordt.

Vanochtend deel ik mijn leed, in antwoord op de vraag waar de pleister toe dient. “behoorlijk stom”, is het niet inlevingsgevoelige commentaar, “en je hoort rozen ook niet te knippen, dat behoor je te doen met een mes, schuin afsnijden”.

Met deze opmerking ga ik terug in de tijd, naar alle jaren dat ik al rozen koop, om ze vervolgens schuin af te knippen, waarna er altijd wel een paar snel verwelken (met een schaar schijn je ze dicht te knijpen). Ik realiseer mij, dat in welke winkel, marktkraam, stalletje of waar dan ook waar ik de rozen kocht, iedereen, altijd zei: “schuin afsnijden”. Vervolgens ging ik dan naar huis om ze ‘schuin af te knippen’.

Knippen is dus kennelijk voor mij hetzelfde als snijden. Da’s opmerkelijk, want ik eet toch écht met mes en vork, niet met vork en schaar.

Nog opmerkelijker is het feit dat ik al járen adviezen krijg van mensen die er verstand van hebben, meer dan ik in ieder geval en dat advies ‘landt’ gewoon niet, zélfs niet als ik merk er last van te hebben, want er verwelken er altijd wel een paar.

Zou ik dat met andere adviezen ook zo kunnen hebben? En ben ik de enige die dat zo doet? Best een verknipt idee.
[/fusion_text]