veertig jaar

To Baard or not to Baard, that’s the question

Ergens, nog niet zo lang geleden, is de ‘ongeschoren kop’ geboren.

Te pas en te onpas zie je mannen met de zogenaamde getrimde baarden en snorren. Het tegendeel is waar, zij zijn gewoon niet of slecht geschoren. Soms zit er ook een dame tussen, al zijn die fors in de minderheid en daar gaat het nu ook niet om. Mijn moeder ging een stapje verder in haar oordeel, “mannen met baarden en snorren hebben iets te verbergen”. Hoe zou dat dan zijn met de ‘getrimden’? Zijn die dan maar een beetje niet te vertrouwen. Wat zegt zo’n stoppelkop eigenlijk? Ik ben er nog niet achter.

In dienst (vroeger) leerde je dat er grote kans bestond dat er enge beestjes zouden nestelen in het opkomend ‘pluis’. Vandaar, waarschijnlijk, dat het dan ook genoemd werd ‘niet pluis daar’. Dus scheren die hap, hygiëne boven alles.  Dan maar eens aan mijn vrouw gevraagd. Wat vindt jij er van?
“Of je laat een baard staan, óf gladgeschoren, hoe dan ook goed verzorgd en een beetje valt daar niet onder”. Grappig, zo communiceert zij over het algemeen ook, lekker duidelijk.

Zou het daar iets mee te maken hebben, is het dan toch een projectie van de manier van communiceren, onduidelijk, onzeker zelfs misschien?

Vanuit mijn vak houd ik mij vooral ook bezig met het ‘waarom doen mensen wat zij doen’, vandaar waarschijnlijk dat ik er een ‘thema’ van gemaakt heb. En, tenminste dat vind ik, het is leuk om er zo ook eens naar te kijken. Als je de behoefte voelt om duidelijk naar anderen te zijn, hoort je baard daar dan ook bij? Wat vinden jullie er van? https://constantlamp.nl/kennis-maken/

https://constantlamp.nl/

Persoonlijk leiderschap

En als het wat internationaler klinkt en dan beter verkoopt, noemen wij het ‘Personal Leadership. Net als ‘Business Leadership’. Er blijkt een immense behoefte te bestaan om meer ‘leader’ te worden, zowel in het bedrijfsleven als privé. Wat is het?

Even los van de vele leiderschapsstijlen, is de leider degene die het voortouw neem, het goede voorbeeld geeft en uiteindelijke beslissingen neemt én de verantwoordelijkheid draagt. Leiders zijn niet per definitie pragmatische en charismatische mensen. Bij sommigen is het een ‘rol’ die zij vervullen en bij weer anderen onderdeel van hun identiteit (de geboren leider). Is het nodig in een groep een leider te hebben? Ik ben van mening van wél. Zonder leider blijkt chaos op de loer te liggen, zelfsturende teams blijken zélden succesvol.

Een zakelijk leider definiëren is een ‘makkie’. Dat hangt af van de doelstelling van de organisatie waar een leider bij bedacht (competenties en persoonlijkheid) kan worden die de complexiteit van de organisatie aan kan, weet te delegeren, talenten te verbinden en alle aspecten kan overzien en sturen die passen bij het behalen van die doelstelling. Uiteraard passend binnen een sociaal maatschappelijk verantwoord raamwerk. Heb je dat in je ‘mars’, dan kun je gerust solliciteren.

Persoonlijk Leiderschap is toch wat anders. Dan ben je of word je leider over je eigen universum, je eigen leven. Daarbij is elke handeling, elke beslissing direct van invloed op jou. De wet ‘Oorzaak en Gevolg’ is dag en nacht van toepassing met soms vérstrekkende gevolgen. Persoonlijk Leiderschap is het herkennen en érkennen van de processen die met ‘pech’ en ‘geluk’ te maken hebben, of met ‘falen’ en ‘succes’, met het maken van vrienden of vijanden. Hoe meer je bereid bent daar naar te kijken, er van te leren en het geleerde in de praktijk brengen, maakt je een steeds betere persoonlijke leider. De vraag is, wíl iemand dat wel? Wil iemand wel grip hebben op zijn/haar eigen leven? Of is het voldoende om met de overtuiging te leven “ik ben nou eenmaal zo”, of “het is niet anders, daar kan ik toch niets aan doen”?

Zo je er een keuze in wilt maken, bedenk dan ‘verbeter je leven en begin bij jezelf’!

https://constantlamp.nl/

Mid-Life 4

Het is slecht een kleine groep die overblijft en kiest voor een aanpak die écht zal leiden tot ‘ánders’. Die begrijpt dat al dan niet falende ouders er in de toekomst niet meer zijn, dat het deel ‘oud’ weliswaar nog dertig jaar kan duren én dat er daarna niets meer is. Dus hoog tijd.

Die begrijpen dat (volgens Einstein) ‘Het denken dat tot problemen heeft geleidt, nooit het denken kan zijn dat tot oplossingen leidt’. Die begrijpen óók dat de adviezen die vroeger in de prullenmand verdwenen zo slecht niet waren, al heb je daar nu niet zo veel aan.

Het zou mooi zijn als er nu iemand zou zijn met adviezen die passen in dit moment, die kan helpen het ‘anders’ te ontwikkelen vanuit eenzelfde soort ervaring. Dan wél iemand die eenzelfde soort proces beleefd heeft en met recht kan zeggen ‘Seen it, been there, done it’.

Iemand die de ‘rat race’ begrepen heeft en achter zich heeft gelaten, iemand die ‘helpen’ niet als middel ziet, veel meer als doel. Die zijn eigen ‘kwaliteit van leven’ daar grotendeels aan heeft opgehangen, misschien zelfs wel het idee heeft dat elke geredde ‘ziel’ de wereld een beetje meer glans kan geven. Die écht zin heeft om zin te geven.
Noem zo iemand een ‘mid-life coach’.

Laten wij eerst maar eens bellen om een afspraak te maken, ik ben geen psycholoog en toch zal ik vragen “wat kom je doen”.

www.constantlamp.nl

Mid-Life 3

Nu blijken ‘snappen’ en ‘doen’ twee totaal verschillende grootheden, dat valt tegen.

Sommigen denken het te snappen en gaan over tot uitvoering. Helaas blijken zij de strategie te volgen van de tweede categorie, dus vriendin, motorrijden etc.. Dat is overigens vol te houden tot lang in de fase ‘oud’, om er dan achter te komen dat het toch wel veel tijd gekost heeft en niet gebracht heeft wat zij dachten of hoopten. Getver. Wat nu?

Gewoon je haar in een staart, een tattoo op je arm en resetten. Beetje blowen helpt misschien ook nog wel. Zij zitten de rit wel uit, elke dag in opperste afwachting op de dag die beter wordt.

Dan is er de groep die het écht heeft begrepen. ‘Snappen’ en ‘doen’ is zó verschillend, dat lukt niet alleen, anders hadden zij het allang gedaan.
Zij zoeken en vinden hulp, in de vorm van begrijpende vrienden, die al snel zo slecht blijken te luisteren dat je vóór dat je het weet, bezig bent hún problemen op te lossen. De psycholoog, inmiddels een sociaal geaccepteerd hulpmiddel en nog betaald door de verzekering ook. Top!
Die vraagt “wat kom je doen”, want dat vragen zij allemaal. Vervolgens wordt er een diagnose gesteld, vaak zal dat te maken hebben met ouders die er door de week niet waren, te weinig aandacht, zie je wel dat je daar last van kan krijgen. Een wekelijkse sessie en twintig dozen Kleenex verder ben je weer op de rit, alles in balans, je weet weer wat je wilt en waar je staat. Je koopt geen motor meer, ben je gek geworden. Je huurt er nu een. En thuis hoef je niet álles te vertellen, toch?

www.constantlamp.nl

Mid-Life 2

Druk, druk, druk, is drukkend, drukkend, drukkend geworden en dat was toch niet  de bedoeling.
Er zijn nu ook (wellicht) kinderen in het spel, je échte vrijheid ben je sowieso al kwijt. In je baan een ster erbij krijgen wordt steeds lastiger.
Er is misschien wel een ‘jong’ aangeschoven die sneller, energieker en beter is dan jij. Jouw adviezen legt hij naast zich neer, met dezelfde snelheid als hij ze gekregen heeft.

De helft van je vrienden is inmiddels gescheiden, wat je overigens wel begrijpt, ze hebben het nog lang uitgehouden. Jij blijft nog even. En je merkt wel dat er ‘juffrouwen Janny’ zijn, die iets hebben dat je al lange tijd niet meer gezien en gevoeld hebt, het zal er wel bij horen.

Je huis onderhouden kost meer tijd en geld dan je had kunnen denken en de weekenden staan nu vol in het teken van ‘samen iets doen’, want dat deden onze ouders niet en daar krijgen kinderen last van.

Je wordt nu standaard met ‘U’ aangesproken en je krijgt al wat meer ongewenste complimenten, zo van “goh, dat jij dat nog doet…”, of, “waar haal je nog steeds de energie vandaan”.

De balans tussen ‘behagen’ en ‘onbehagen’ slaat wat vaker door naar de verkeerde kant. Kijk maar eens goed om je heen, er zijn drie categorieën ‘midders’.

De eerste berust in wat er is en komen gaat. Je ziet ze langzaam en zeker verschrompelen, tijd om van die ‘losers’ afscheid te nemen.
De tweede begint gewoon weer opnieuw, nieuwe partner, vriendin er bij, motorrijden en is ‘meester’ in het aan zichzelf verkopen dat dit fantáástisch is, of in modern jargon ‘superrrr’. Dan de derde, die snapt het, wil je béter dan nu, dan móet het anders. Hoe? www.constantlamp.nl