Constant Lamp

Communicatietraining & Coaching

teletips

Wat doen wij met haar?

Wat doen wij met haar?

Mannen hebben nu eenmaal baarden en snorren, toch.  Sommige buurvrouwen overigens ook. Wat is dat toch? Ondanks dat de ‘hype’ al wat voorbij is, zie je toch veel mannen met gezichtsbeharing, van pluizig dons tot complete pakken ‘shag’ die er op geplakt lijken.

Het is mannelijk, stoer, associeert met ruwe zeebonken als kapitein Haddock uit Kuifje (die zelf niet meer had dan een truttig kuifje). Ruud Lubbers stond er om bekend dat hij dag en nacht aan het scheren was, zóveel haargroei. Arie Boomsma’s ogen zijn alleen nog maar zichtbaar, de rest is…inderdaad, haar.   Al dan niet BN-er, overal zie je haar.  Het is absoluut contraproductief als gezichtsverwarming in deze tijd van ‘global warming’, dus wat is dan wel de reden van de collectieve scheerstop.

Ik denk het te weten.  Mannen komen steeds meer in contact met hun vrouwelijke kant, meer doen op basis van gevoel, minder de Neanderthaler uithangen. De compensatie daarvoor is gewoon laten zien dat je toch nog die ruwe bolster bij je draagt. Vroeger gaf dat houvast, dus nu wellicht ook nog.   Metromannen zijn uít, het devies lijkt nu ‘Mét haar meer mans’. Helaas is het niet iedere man gegeven, zij zijn nooit de puberale pluis ontgroeid. Wát zij ook doen, het is het nét niet.  Het zijn de Kuifjes die nóóit kapitein Haddock worden.

Ik zit zelf in de categorie puberaal pluis, rossig spul wat je er zo lijkt af te kunnen vegen, al zijn de grijze haren nu talrijker en lijken dikker. Sinds drie dagen volg ik de ontwikkeling op mijn bovenlip, de reacties zijn niet van de lucht, over het algemeen weinig complimenteus. Ik praat er al tegen, “Kom op jongens, nog een paar dagen je best doen, anders gaan jullie er af”. Het uiterlijk, wat wij daar allemaal voor doen, terwijl het gaat om het innerlijk, toch? De ‘buitenkantfixatie’ blijft een ‘dingetje’ in onze ‘beschaving’, vandaar dat het er allemaal over het algemeen zo verzorgd uit ziet, terwijl de binnenkant……

“Hoe gaat het”, “hartstikke goed”…. “hebben jullie intern wel eens communicatie problemen..” (vanuit mijn vak kom je wel eens tot zo’n vraag)…”wij? , nee hoor, gaat allemaal prima”.

Mijn moeder, een zorgzame, redelijk traditioneel onderdanige vrouw, sprak mijn vader ooit aan op het kweken van zijn snor, “Dat ding gaat er af, of jij gaat er uit, want mannen met snorren hebben iets te verbergen”.  Stel je voor dat ze gelijk had? De buitenkant is een reflectie van de binnenkant (dat vond zij althans).

Mijn vrouw zegt er weinig over, al kijkt zij mij aan met dezelfde blik die mijn moeder had. Ik zie kapitein Haddock niet meer, ik zie grote woeste snorren, zoals die van Stalin en zo’n middendingetje van jeweetwel, die duitse meneer.

Het gaat mij niet meer lukken om neutraal naar een soortgenoot met bovenlipbekleding te kijken, sterker nog, bij elke buitenkant vraag ik mij af of dat daadwerkelijk een reflectie is van de binnenkant.

De boterhammetjes zijn gesmeerd, ik ga naar kantoor, eerst nog even naar de badkamer, er ligt vast nog wel ergens een vers mesje.

 

 

Geen wasproblemen meer…

Geen wasproblemen meer….

 

Je kijkt naar het nieuws; is het niet een aardbeving op Kos (da’s eigenlijk alweer oud nieuws), dan is het wel de serie aan bevingen in Mexico, de overstromingen op allerlei bounty eilanden, aanslag hier, aanslag daar. Het benne roerige tieden, meende een boer uit Drente, daarmee doelend op de slechte fruitoogsten.

Alle ellende galmt nog na, terwijl wij geluidloos overschakelen naar het reclameblok.  Vijf minuten goed nieuws.  Er zijn géén wasproblemen meer, want Dreft heeft een nieuwe formule, Allways heeft nu maandverband met een vochtopnamecapaciteit van 5 liter en bij Hornbach mag je zo veel kopen als je wilt, jippie jippie ajee….

Het is de wondere wereld van uitersten geworden, waarbij iedere calamiteit geneutraliseerd lijkt te kunnen worden door een 24/7 hydraterende crème die aangebracht wordt met een hybride 300.000 toeren draaiende tandenborstel. Da’s natuurlijk onzin, de wereld is nu eenmaal zó klein geworden dat alles overlappend wordt, het kleine en het grote nieuws, dus ook het goede en het slechte. Intussen dorsen de boeren door en zijn de ondernemers in een inmiddels goed draaiende BV Nederland nog immer op zoek naar nieuwe klanten en spannen zij zich in om de oude te houden.

En voor mij breken gouden tijden aan; in de wereldwirwar blijkt dat het mensen steeds meer energie en tijd kost om zich staande te houden, elkaar goed te (blijven) begrijpen, empatisch te zijn,  samen te werken,  feitelijk de broodnodige bouwstenen die nodig zijn om álles aan te kunnen, wat er ook in je wereld gebeurt.

En het ging mij al zo voor de wind, vooral omdat ik door Dash geen wasproblemen meer heb en ook niet meer uit mijn mond stink, omdat ik dagelijks op mijn PedigreePal stick kauw.

 

Bungeejumpen met directeuren

Bungeejumpen met directeuren

Koken met directeuren, varen met directeuren, BBQen met directeuren, haringhappen met directeuren……schei nou toch uit, ‘Get a life’ zou Anthony Robbins zeggen (google hem maar eens, bijzonder interessante man).  Bungeejumpen is natuurlijk maar een grapje, daarentegen heb ik wel een serieus idee: communiceren met directeuren.

Natuurlijk is het van belang dat directeuren andere directeuren leren kennen, zij zijn immers de opperambassadeur en zorgen (ook) voor nieuwe klanten, voor continuïteit, voor het succes, of niet soms. Water stroomt van boven naar beneden, zo werkt het ook in een bedrijf, de motivatie, de ‘drive’, de passie, alles kent zijn bron en daar maken de directeuren een belangrijk deel van uit.  Daarom zeg ik ‘communiceren met directeuren’ omdat ik een lans wil breken voor directe communicatie tussen directeuren onderling én álle volgende échelons die de doorgegeven motivatie, ‘drive’ en passie uitdragen en letterlijk in de markt zetten.

Gelukkig gebeurt dat ook, al vind ik, wie ben ik, véél te weinig.

Daarom een welgemeende tip voor directeuren; ga in gesprek met je personeel, álle lagen, leer de mensen kennen als medewerker en als mensen, zij zijn jouw  spreekbuizen, zij spreken nóg meer de taal van de markt, geef hen welgemeende áándacht, daar krijg je dan iets voor terug van onschatbare waarde.

Weet je niet hoe, of zijn er ‘drempels’ die je daarin zou willen slechten, kom dan in gesprek met een Mentor, een Coach, of wie dan ook die daarin je ‘hulpbron’ zou kunnen zijn.

Wel eens een échte professional gezien die het hélemaal alleen deed?

En dan, dan kun je altijd nog het diepe in springen met een elastiek aan je benen.

 

TeleTips

Teletips

Bellen met grote organisaties met enorme keuzemenu’s was, is en blijft een uitdaging.

‘Kies 3 als u de klantenservice wilt’……., ‘helaas de klantenservice is vandaag niet bereikbaar vanwege een klantvriendelijkheidtraining’.  Níets kan ons meer verbazen.

Vanuit mijn vak als ‘communicatie mentor’ komt de vraag regelmatig langs, hoe de telefooncommunicatie te verbeteren.  Én omdat ik zélf vroeger een call center heb gehad én omdat telefoneren een bijzondere vorm van communiceren is, heb ik daar inmiddels een, al zeggen mijn deelnemers het zelf, een prachtige training voor ontwikkeld.

Hoe ga je nu om met de blije en de wat minder blije klant, wat zeg je wel en wat niet, hoe ga je om met stemmingen aan de telefoon, die van de ander en zéker die van jezelf.

Ik mag wel zeggen dat ik de technieken tot in de puntjes beheers en áltijd plezierige gesprekken heb. Áltijd? Nou, heel incidenteel gaat het gewoon faliekant mis.

Een mentor blijkt dan toch ook maar een mens.

Onze afwasmachine was kapot. Gebeld met de leverancier. “Wij komen…over drie weken”. ‘Dát duurt lang..’. “Tsja, een kapotte afwasmachine is geen noodgeval, en overigens, de kans dat het binnen de garantie valt is klein, bereid u zich maar alvast voor op € 58,00 voorrijkosten en de rest”.  ‘Het is zoals het is, tot over drie weken’ . Tot zover gaat het goed.  Drie weken later komt en gaat de monteur, repareert en constateert dat het wél garantie is, anders had het ca. € 200,00 gekost.  ‘Dank u wel’.

Nu komt het én de ‘les’.

Twee dagen later is de machine weer kapot.  “Goh, ik kan mij voorstellen dat dat vervelend is voor u” (níet zeggen! wél zeggen: “dat is vervelend voor u”) (het waarom leg ik later nog wel eens uit).   ‘De machine is twee dagen ná reparatie alweer kapot’…. “dat gaan wij dan weer voor u fixen, ik heb nog een plekje over drie weken”……

‘Mevrouw (ik was haar naam even kwijt, niet handig, áltijd namen gebruiken), dat meent u niet..’.   ‘Meneer (niet handig, mijn naam staat voor haar snufferd, gebruik die dan ook), ik ben hier niet om grapjes te maken, over drie weken bent u aan de beurt, u bent tenslotte geen noodgeval…. overigens, de kans dat het garantie is, is klein, dus hou rekening met € 58,00 voorrijkosten en de rest”….  ‘Mevrouw, misschien was ik niet duidelijk, de machine is nét gerepareerd….dan kunt u mij toch niet wéér drie weken laten wachten…’.

“Ja hoor, dat kan ik wel, u bent geen noodgeval…en het is vakantietijd”…. ‘Mevrouw, vakantietijd is alweer voorbij, iedereen is al weer aan het werk, kom nou..’  , “Nou u misschien wel, wij niet en trouwens ik kan het toch niet veranderen, want het staat zo in het systeem…” ,  ‘Mevrouw, vakantietijd, het systeem….wat had u gedacht van flexibiliteit, klantvriendelijkheid, coulance en……’ “wilt u die afspraak nou of niet”?

…’Laat u mij uitpraten…’….

De afspraak staat en de mevrouw heeft mij nog een héél fijne dag toegewenst.

Ik ga nu even de loodgieter bellen, het toilet loopt door…..

Eerst een pilletje.