Waterwezen
Stond er deze week een artikel in het Haarlems Dagblad over professor Emoto, die aangetoond heeft dat water reageert op stemmingen, emoties. Door het water in te vriezen heeft hij het zelfs zichtbaar gemaakt, de kristallen veranderen van vorm en structuur.
Nu is dat oud nieuws, hij heeft het ook al jaren geleden gepubliceerd en toch is het weer een van ‘evenbijstilstaan’. Sceptici noemen het een pseudowetenschap, nou vooruit dan maar. Ik zie de foto’s en de veranderingen, dus ik geloof eerder professor Emoto dan de sceptici.
De laatsten hebben mogelijk óók begrepen dat water en de daarop van invloed zijnde emoties iets meer betekenen dan een simpel experiment. Zij realiseren zich mogelijk dat wij als mens voor een substantieel deel uit water bestaan (ca. 60%) en dus óók onder invloed staan van emoties, bijvoorbeeld overgebracht door muziek. Mozart heeft een andere ‘lading’ dan Black Sabbath. Dát komt voor de sceptici toch een beetje te dicht bij, boven de pet, ruim buiten de comfortzone. Voor het gemak noem je het dan ‘pseudo’, of wat ook wel een populair verdringingswoord is, ‘zweverig’. Inmiddels weten wij, ‘stemming’ is mede een oorzaak van ziekteverschijnselen en omgekeerd dus ook van een geluksbeleving.
Denk daar maar eens aan, als je de volgende keer ‘stemming kweekt’, in welke zin dan ook, wat je met de mensen om je heen doet én met jezelf. Wij zijn waterwezens, ga daar voorzichtig mee om. Alles wat ik doe heeft te maken met Neuro Linguïstisch Programmeren.
Dé communicatie methodiek die mensen in staat stelt te leren béter te communiceren met anderen én met henzelf. Inmiddels zijn er miljoenen die werken met NLP en/of er zelfs een levenswijze van gemaakt hebben. Toch zijn er nog, misschien dezelfde, sceptici die het ‘pseudo wetenschap’ of ‘zweverig’ blijven noemen. Ik zie en ervaar wat mensen kunnen leren en wat zij daar voor profijt van hebben. Daar geloof ik dan ook in. En dat komt natuurlijk ook omdat ik een erkend waterwezen ben.