Mid-life 4

Het is slecht een kleine groep die overblijft en kiest voor een aanpak die écht zal leiden tot ‘ánders’. Die begrijpt dat al dan niet falende ouders er in de toekomst niet meer zijn, dat het deel ‘oud’ weliswaar nog dertig jaar kan duren én dat er daarna niets meer is. Dus hoog tijd.

Die begrijpen dat (volgens Einstein) ‘Het denken dat tot problemen heeft geleidt, nooit het denken kan zijn dat tot oplossingen leidt’. Die begrijpen óók dat de adviezen die vroeger in de prullenmand verdwenen zo slecht niet waren, al heb je daar nu niet zo veel aan.

Het zou mooi zijn als er nu iemand zou zijn met adviezen die passen in dit moment, die kan helpen het ‘anders’ te ontwikkelen vanuit eenzelfde soort ervaring. Dan wél iemand die eenzelfde soort proces beleefd heeft en met recht kan zeggen ‘Seen it, been there, done it’.

Iemand die de ‘rat race’ begrepen heeft en achter zich heeft gelaten, iemand die ‘helpen’ niet als middel ziet, veel meer als doel. Die zijn eigen ‘kwaliteit van leven’ daar grotendeels aan heeft opgehangen, misschien zelfs wel het idee heeft dat elke geredde ‘ziel’ de wereld een beetje meer glans kan geven. Die écht zin heeft om zin te geven.
Noem zo iemand een ‘mid-life coach’.

Laten wij eerst maar eens bellen om een afspraak te maken, ik ben geen psycholoog en toch zal ik vragen “wat kom je doen”.