Ben ik een knuppel of zit ik aan de knuppel?

Ben ik een knuppel of zit ik aan de knuppel?

Ik ga op reis en neem mee…….Wij zijn allemaal onderweg, of wij het willen of niet, altijd!

Zoals ik (zie foto) inmiddels mijn eigen transportmiddel heb, waar ik ook hoogstpersoonlijk aan het stuur, de knuppel in vakjargon, zit.  Dat houdt in dat ik bepaal of wij hoog of laag vliegen, naar stuur- of bakboord uitwijken, stijgen of landen. Natuurlijk hebben de passagiers daar invloed op en toch, ík besluit hoe de route er uit ziet.

Zo zit iedere passagier feitelijk óók aan zijn of haar eigen knuppel. Hij of zij bepaalt zelf of mijn route de zijne of hare is.  Is dat het niet, dan zou ik zeker niet meevliegen, daar word je namelijk doodongelukkig van.

Het is net als ergens werken, daar kies je voor, toch?  Of doe je dat onder dwang?  (ik weet, er zijn landen…..).  Dus zolang de route ‘past’, gewoon meevliegen.  Wordt de route gewijzigd, gereorganiseerd, bepaal dan voor jezelf of je ook in de nieuwe stoel past en/of wat je kunt doen om ‘m passend te maken.  Lukt dat niet, dan blijft er maar een keuze over.

Kies je eigen transportmiddel en je eigen koers, makkelijk toch.

Als het dan zo gemakkelijk is, wat maakt dan dat er zo veel tijd verloren gaat met het ‘leuteren’ over het niet accepteren van de nieuwe koers, het klagen over externe factoren (die mogelijk die veranderde koers veroorzaakt hebben en niet te veranderen zijn).

Wat maakt dan dat er oeverloze “ja maar….” gesprekken gevoerd worden, waarbij het er feitelijk alleen maar over gaat dat het jouw voorkeur is om de oude koers te blijven volgen, terwijl die oude koers niet eens meer mogelijk is.

Ik roep daarom alle ‘knuppels’ op om aan de eigen knuppel te gaan zitten, te kiezen voor een passend vervoersmiddel, een nieuwe koers uit te stippelen en die te gaan volgen, al is die nog zo onzeker.  Zéker is dat de oude koers je er niet brengt, met die nieuwe creëer je in ieder geval een kans dat je goed aankomt.[/fusion_text]