Gewonnen! De hoofdprijs!
In totaal, na aftrek van belasting € 1.237.585,00 wát een smak geld. Vooral als dat op je rekening gestort wordt, onwerkelijk gewoon. Het is nog niet helemaal tot ons doorgedrongen. Vooral omdat er schijnbaar niets is veranderd, wij slapen nog in hetzelfde bed, eten aan dezelfde tafel en doen eigenlijk nog alles dat wij daarvoor ook deden.
Wat gaan wij doen? Ander huis kopen? Waarom? Wij wonen hier al betrekkelijk lang en het woont heerlijk. Het zal ergens anders vast wel heerlijkerder zijn en voor je dat gevonden hebt ben al weer een paar stappen in de tijd verder. Nee, wij blijven hier wonen.
Andere auto’s dan maar, ik wil wel een Bentley, Caroline had wel smoel op een mooie aangeklede mini. Blijkt er een wachtlijst voor beide bolides van minimaal een half jaar, nou láát dan maar, onze karretjes doen het nog best. Substantiële bedragen aan de kinderen geven, néé, da’s niet handig, dan leren zij nooit op eigen benen staan en dat gaat juist zo goed.
Een paar modehuizen ‘plunderen’, ja, dat is leuk, een compleet nieuwe garderobe aanschaffen, misschien wel twee, of drie. Alhoewel, drie is wat veel en past niet in de kast. Nee het worden twee garderobes, alleen nog even tijd vinden, want wij zitten allebei in een nogal drukke periode, heel erg leuk, met allemaal energie brengende ‘dingen’ en toch ook behoorlijk tijdvretend. Daar mee stoppen? Nee, dat kan niet, de afspraken zijn nou eenmaal gemaakt. En daar houden wij ons aan, zo zijn wij nou eenmaal.
Bij Jumbo, daar blijf ik gewoon boodschappen doen, fijne winkel, staat altijd zo’n meneer met de dakloze krant. Die geef ik dit keer geen euro, ik geef ‘m twee briefjes van € 500,00. Hij kijkt er naar, geeft mij een krantje en stopt de biljetten in zijn tas. “Patser” hoor ik hem mompelen. Nou ja zeg!
Gisteren spraken wij een mevrouw van de bank, zij gaf adviezen, wat te doen met het vermogen om het te houden en eventueel te laten groeien, man, man, wat een verhaal, daar zal wel de meeste tijd in gaan zitten. Ik zie het al voor mij, dat ik gebeld word met de vraag “kom je straks tennissen”? Waarop ik dan antwoord, “nee, want ik heb het druk met mijn geld”…..
Als je voldoende hebt, kan het soms zo maar zijn dat je ook genoeg hebt. Dat geldt niet altijd en zeker niet voor iedereen. Zeker de mensen die grote zorgen hebben, beroerd in hun vel zitten, waarbij geld niet eens hun grootste zorg is.
Dus daar kunnen wij het geld ook al niet kwijt. Wél kunnen wij hen helpen anders met die zorgen om te gaan of ze zelfs weg te nemen. Dát ga ik doen! Heee… dat deden wij al.
Weet je wat, de centen gaan gewoon terug en wij blijven voorlopig gewoon lekker doen wat wij al deden, dáár worden wij tenminste blije mensen van.
Écht waar!
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.