Complotten

Het industriegebied Waarderpolder uitrijdend, sta ik nog even stil bij het verkeerslicht en de meest trieste aanblik van de dag. Ken je dat, op zo’n zonovergoten dag als vandaag kan niets je van je ‘stuk’ brengen. Toch wel! Naast mij staat, op de stoep, in een rolstoel, een niet al te fris uitziende man. Type zwerver. En om het beeld te completeren staat er naast hem tegen zijn rolstoel geleund, een lange hengel. Geen idee wat de man daar doet, hij kijkt alsof hij het zelf ook niet weet, laat staan wat de functie van de hengel is. Ik versomber op slag.

Het is de hengel die mij doet denken aan Soedan, immers, als mensen veel honger hebben is het niet handig om hen vissen te geven, geef een hengel, daar los je eerder structurele problemen mee op. Soedan, de beelden van uitgemergelde lijven zorgen er voor dat er weer gul gegeven zal worden. Ik verdenk de regering van Soedan er van dat zij gewoon (zij het op het randje) slimme marketing bedrijven. Een ‘cash cow’ (zo heet dat in jargon – in dit geval een wat ongelukkige term) er van maken. Je kunt je tenslotte niet voorstellen, zelfs bij een ‘achtergebleven gebied’, dat een regering zijn onderdanen zo laat verkommeren, zonder in te grijpen, sterker nog, door gewoon actief tegen te werken. Dat is voorbij de grens van ‘slecht’, daar kan zelfs geen oorlog tegen op. De donaties zullen de sterksten redden en de verantwoordelijken helpen de zakken te vullen. Níet met graan !

Voor velen is het de ‘ver van mijn bed’ show. “je hebt honger” hoor ik mijn vader nog zeggen, voor wij aan tafel gingen, “jij hebt de hongerwinter niet meegemaakt, dát was honger”.

Dichtbij speelt zich een veel groter drama af (het is dichterbij, dus lijkt het veel groter), met de vraag, wie wordt de nieuwe bondscoach van het Nederlands elftal.

Ook dát is een complot. Het is ondenkbaar dat een team met zulke talenten zó slecht speelt, dat kan alleen maar afgesproken werk zijn. Heel goed zijn en maar blijven winnen is wel leuk, alleen dit levert véél meer gespreksstof op, luister maar goed naar alle mensen om je heen, zo’n 17 miljoen ‘lijncoaches’ hebben een mening en schuwen de discussie niet.

De Romeinen deden het al zo, geef de mensen brood en spelen, dan worden de dagelijkse zorgen relatief kleiner, of, als ik maar niet bij de groep ben van ‘zij die gaan sterven groeten u’, hoor, dan heb ik wat om over te praten, kan ik mijn mening verkondigen.

Ter meerdere eer en glorie van wie dat was laat zich raden.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, Donald Trump, Marie le Penn, Poetin, Kim Jong-Un, bij de maandelijkse vrijmibo worden de kaarten geschud en gedeeld. En wij, wij kijken er naar en schudden ons hoofd, doneren gul, en zitten ‘en masse’ vanavond voor de buis en kijken naar Nederland – Italie (ook al zo’n verrot land).

Hoe laat begint het eigenlijk? Dat zal ook wel van tevoren bedacht zijn.